O AUTORCE

Nazywam się Gabriela Prokop.

Jestem studentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie,

absolwentką XXVII LO im. Tadeusza Czackiego w Warszawie.

Przed rozpoczęciem studiów uczyłam się malować pod opieką pani Gabrieli Miłowskiej i pana Michała Moląga. Dzięki pani Dorocie Wielkosielec poznałam nową technikę- batik.

.............................................................................................................

Jestem siostrą, przyjaciółką, wędrowniczką i studentką. Od najmłodszych lat lubiłam malować, ale nigdy nie myślałam o studiach artystycznych. Wszystko zaczęło się dziesięć lat temu, kiedy na wycieczce w Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalniej zapytano mnie, czy chciałabym uczestniczyć w zajęciach plastycznych. Od tego czasu uczęszczałam na warsztaty prowadzone przez panią Gabrielę Miłowską-Moląg oraz jej męża, pana Michała Moląga. Później, dzięki pani Dorocie Wielkosielec poznałam nową technikę- batik. Nauczyłam się innego spojrzenia na świat. Teraz idąc ulicą zastanawiam się, jakich kolorów użyłabym, żeby namalować to, co widzę.

/tekst do wystawy 2016

............................................................................................................................................................................

Tworzę od kiedy pamiętam. Lubiłam rysować, tak jak wszystkie dzieci. W podstawówce zaczęłam chodzić na zajęcia plastyczne- rysunek i malarstwo. W liceum, po obejrzeniu wystawy batiku, spróbowałam również tej techniki. Na początku myślałam, że nie starczy mi cierpliwości do takiej pracy- obraz powstawał nawet 8 tygodni. Teraz mam inne dylematy- który kolor wybrać? (Bo nie mogę uzyskać na jednej pracy na przykład czerwonego i zielonego). W batikach inspiruję się obrazami impresjonistów i symbolistów. Uważam, że w każdej technice kryje się coś wyjątkowego. Akryl pozwala uchwycić moment. Farbami olejnymi maluje się jak masłem. Rysując węglem kończysz jak Murzyn. Zaczynając batik, nigdy nie wiesz, jak skończysz.  Akwarele są doskonałe na wakacje. Ale nie każcie mi wybierać. Szukając prac na wystawę przestraszyłam się, bo tak wiele mówią o mnie, o moim postrzeganiu świata. Zazdroszczę Wam. Możecie spojrzeć na moje prace „świeżym okiem”. Potraktować je jako ciekawostkę, ocenić. Stoicie obok. Dla mnie to kawałek życia i codzienna robota.

/tekst "o autorce" na wystawę 2015